საქართველოში ძალიან ცოტა ადამიანმა თუ იცის ლუიზა ბურჟუას შესახებ, რომელიც არამხოლოდ თანამედროვე ხელოვნების, არამედ ფემინ-არტის ერთ-ერთი თვალსაჩინო წარმომადგენელია.
ხელოვანი, რომლის შემოქმედებაც ფორმალურად არც ერთი ხელოვნების მიმდინარეობას არ მიეკუთვნება, პარიზში 1910 წელს დაიბადა. ფრანგი-ამერიკელი ხელოვანი ცნობილია სურეალისტურ-ფემინისტური ქანდაკებებით და როგორც ქალი ხელოვანი, ის ამ სფეროს პიონერია.
ლუიზა ბურჟუას შემოქმედებაში გასული საუკუნის მხატვრული აზროვნების თითქმის ყველა მიმართულებაა გაერთიანებული - კუბიზმით დაწყებული და კონსტრუქტივიზმით დასრულებული. მისი შემოქმედება არამხოლოდ ხელოვნების ერთგვარი ენციკლოპედიაა, არამედ ღრმა ინტიმური და ინდივიდუალური ხასიათის მატარებელია.
Femme Maison სერია (1945-1947) წარმოადგენს მხატვრის მისებურ ხედვას, თუ როგორია ქალის როლი ოჯახში. ბურჟუა შეიძლება ჩაითვალოს ფემინიზმის ერთ-ერთ პირველ პროპაგანდისტად.
ჩემს ნამუშევრებს ჩემი ბავშვობის ღრმა დაღი ადევს.
ბურჟუას ყველა ნამუშევარი ბავშვობის კომპლექსების ანარეკლი და ფროიდის ფსიქოანალიტიკური თეორიაა. თავად ხელოვანის აზრით კი, ეს ყველაფერი ემოციების დაძლევის მცდელობაა, ვინაიდან მასში იმაზე მეტიც გრძნობაა, ვიდრე მისი გაბარიტების ქალს შეუძლია აიტანოს.
ლუიზა ბურჟუამ ბავშვობა საფრანგეთის პროვინციაში გაატარა. მამამისი ღიად ღალატობდა დედას. გასაკვირი არ არის, რომ ოჯახურმა დრამამ პატარა, შთამბეჭდავ გოგონაზე ღრმა კვალი დატოვა, რაც შემდეგ მის ცხოვრებასა და შემოქმედებაზე აისახა. მას ისე სძულდა მამა, რომ დედის გარდაცვალების შემდეგ თვითმკვლელობაც კი სცადა - მოღალატესთან ცხოვრება მისთვის აუტანელი ჩანდა.
შემოქმედისთვის მამა, როგორც მთელი ცხოვრების მთავარ კოშმარად, ასევე ყველაზე ძლიერ შთაგონებად იქცა. და ამის დასტური მისი არაერთი გენიალური ნაშრომია და მათ შორის „მამის განადგურება" (Destruction of Father, 1974).
ხელოვნებით იმიტომ დავკავდი, რომ მამასთან საუბრებისგან მიცავდა. სადილის დროს, როდესაც მამა საუბარს იწყებდა, თუ რამდენად კეთილი და მშვენიერი იყო ის, მე ვიღებდი თეთრ პურს, ნერწყვით ვასველებდი, გამოვძერწავდი მის ფიგურას და შემდეგ დანით ვაჭრიდი ხელებს და ფეხებს
პატარა ლუიზა გაიზარდა, სახელოვან არტისტად იქცა და მამამისის დანაწევრებას კვლავ აგრძელებდა, თუმცა ყოველი დანაწევრება უკვე მსოფლიო შედევრად იქცეოდა.
უნდა მოიცილოთ წარსული ან მიიღოთ იგი. თუ ეს არ გამოგივიდათ, მაშინ მოქანდაკე უნდა გახდეთ ჩემსავით.
ლუიზა ბურჟუა ნათელი მაგალითია ისეთი ხელოვანისა, რომელიც საკუთარი ემოციებითა და პირადი გამოცდილებითაა შთაგონებული. ის ერთგვარ ვაკუუმშია - საკუთარი განცდების ნაჭუჭში. ლუიზამ გარე სამყაროს გავლენა გამორიცხა. ფართო საზოგადოებისთვის ბურჟუა ძნელად გასაგები იქნება ყოველთვის, თუმცა, თუ კი მისი ბიოგრაფია კარგად გეცოდინებათ უფრო მარტივად შეძლებთ ჩაწვდეთ მის ემოციურ შემოქმედებას. ბურჟუას ნამუშევრების სემანტიკური შინაარსი დაახლოებით ერთი და იგივეა, მაგრამ გასაოცარია ტექნიკა, რომლითაც ამ ქანდაკებებს მე-20 საუკუნის ერთ-ერთ ყველაზე მნიშვნელოვანი ქალი ხელოვანი ქმნიდა.
Academy Museum-ში გამართულ კინემატოგრაფიის დღესასწაულის ფონზე გაშლილი წითელი ხალიჩა კაშკაშა ვარსკვლავებმა დაიპყრეს. ერთად გადავავლოთ თვალი ჰოლივუდის გამორჩეული სახეების ავანგარდულ, გლამურულ თუ სადა და ელეგანტურ ლუქებს.
ფილმი, რომელშიც მთავარ როლებს ჩენინგ ტატუმი და ნაომი აკი ასრულებენ, აგვისტოში გამოვიდა, თუმცა პოპულარობა P. Diddy-ს სკანდალის ფონზე მოიპოვა. სოციალურ ქსელებში რეპერსა და ჩენინგ ტატუმის პერსონაჟ, სლეითერ კინგს შორის ავლებენ პარალელს.
გოგონებო, პრინცესას კაბები მოამზადეთ, დედოფალი მია თერმოპოლისი მალე ისევ ეწვევა თავის სამეფოს. უკვე დიდი ხანია ვიცით, „პრინცესას დღიურები“ ტრილოგიით ბრუნდება, თუმცა არ იყო ცნობილი ვიხილავდით თუ არა მასში ენ ჰეთევეის. რამდენიმე დღის წინ კი, მსახიობმა თავად გაგვიზიარა ემოციები მესამე ნაწილში მონაწილეობის შესახებ.
